دارایی ثابت چیست؟ و انواع آن

دارایی ثابت چیست؟

دارایی‌های ثابت به بخشی از دارایی‌های شرکت‌ها اشاره دارد که به مالکیت آنها می‌باشد و در فعالیت‌های تجاری از آنها استفاده می‌شود. انتظار معمول از این دارایی‌ها این است که شرکت‌ها از آنها سود به دست آورده و در نهایت آنها را به فروش برسانند. دارایی‌های ثابت، معمولاً شامل اموالی مانند املاک، تجهیزات، وسایل و ماشین‌آلات است که به طور عمده منافع مالی بلندمدتی برای مالکان خود دارند. این دارایی‌ها معمولاً حداقل به مدت یک سال تحت مالکیت می‌مانند و بهره‌برداری می‌شوند.

کسب‌وکارها در ترازنامه‌های خود عموماً دارایی‌های ثابت را با عناوین مانند اموال، تجهیزات، وسایل و ماشین‌آلات درج می‌کنند. این دارایی‌ها در ابتدا در ترازنامه‌ها برجسته هستند، اما با گذر زمان مورد استهلاک قرار می‌گیرند و می‌توان آن را در ترازنامه‌ها، صورتحساب‌های جریان نقدینگی و درآمد مشاهده کرد. معمولاً دارایی‌های مشهود ثابت مانند ساختمان‌ها، ماشین‌آلات و تجهیزات با گذر زمان استهلاک می‌شوند، با این حال زمین معمولاً استهلاک نمی‌شود مگر اینکه حاوی منابع طبیعی باشد.

در کسب‌وکارها، دارایی‌های ثابت به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که شامل موارد زیر می‌شود:

۱.ساختمان‌ها و سازه‌ها: این شامل املاک و مستغلاتی مانند دفاتر، کارخانه‌ها، انبارها، و فروشگاه‌ها است که برای فعالیت‌های تجاری استفاده می‌شوند.

۲.تجهیزات و ماشین‌آلات: این شامل ابزار و تجهیزات مورد نیاز برای تولید و خدمات است، مانند دستگاه‌های تولید، ماشین‌آلات تولید، و وسایل نقلیه ماشینی.

۳.وسایل نقلیه: این شامل خودروهای مسافری و باری است که برای انتقال کالا و افراد استفاده می‌شود، از جمله خودروهای سواری، کامیون‌ها، و وسایل نقلیه مخصوص باربری.

۴.ابزار و تجهیزات: این شامل ابزارها و تجهیزات متفرقه مانند ابزارهای دستی، تجهیزات پزشکی، و وسایل آزمایشگاهی است که برای فعالیت‌های کسب‌وکاری استفاده می‌شود.

۵.تجهیزات کامپیوتری: این شامل سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای کامپیوتری است که برای پردازش داده‌ها، ارتباطات، و مدیریت فعالیت‌های کسب‌وکار استفاده می‌شود.

۶.زمین: این شامل زمین‌ها و مساحت‌هایی است که برای ساخت و ساز، تولید، و انبارداری استفاده می‌شود، مانند زمین‌های تجاری و صنعتی.

۷.تجهیزات و مبلمان اداری: این شامل میز و صندلی‌ها، دفاتر، فضاهای اداری، و تجهیزات دیگر است که برای اداره کسب‌وکار استفاده می‌شود.

در نهایت، هر چیزی که برای فعالیت‌های کسب‌وکار خریداری شده و برای مدت زمان طولانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، ممکن است به عنوان یک دارایی ثابت محسوب شود. با این حال، مهم است که تمامی اقلام فیزیکی به همین عنوان در نظر گرفته نمی‌شوند؛ بلکه تنها اقلامی که برای مدت زمان بیشتر از یک سال استفاده می‌شوند، به عنوان دارایی‌های ثابت در نظر گرفته می‌شوند.

آیا دارایی‌های غیرمشهود می‌توانند ثابت باشند؟

بله، دارایی‌های غیرمشهود می‌توانند به عنوان دارایی‌های ثابت محسوب شوند. این دارایی‌ها، اگرچه فیزیکی یا قابل رؤیت نیستند، اما ارزشی برای کسب‌وکار دارند و برای فعالیت‌ها و درآمدزایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به‌عنوان مثال، حقوق تکنولوژی، برند و لوگوی تجاری، حقوق امتیاز، داده‌های مشتریان و مبالغ پیش‌پرداخت به‌عنوان دارایی‌های غیرمشهود محسوب می‌شوند.

اهمیت دارایی‌های ثابت برای کسب‌وکارها

اهمیت دارایی‌های ثابت برای کسب‌وکارها بسیار بزرگ است. این دارایی‌ها نقش اساسی در انجام فعالیت‌های کسب‌وکاری دارند و به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا به درآمدزایی و استقرار پایداری برسند. این دارایی‌ها همچنین ارزش مالی بسیاری دارند و می‌توانند به عنوان تضمین برای دریافت وام‌ها و سرمایه‌گذاری‌های بزرگ استفاده شوند.

به‌طورکلی، دارایی‌های ثابت به عنوان یکی از عوامل اصلی برای رشد و پایداری کسب‌وکارها بسیار اهمیت دارند و مدیران باید با دقت آنها را مدیریت و نگهداری کنند تا بهره‌وری و سودآوری شرکت‌ها را افزایش دهند.

استهلاک دارایی‌های ثابت

استهلاک یکی از جنبه‌های اساسی حسابداری دارایی‌های ثابت است که نشان می‌دهد چگونه ارزش این دارایی‌ها با گذر زمان کاهش می‌یابد. در اینجا چندین روش برای محاسبه استهلاک وجود دارد که به طور عمومی به چهار روش زیر اشاره می‌شود:

۱.روش استهلاک مانده نزولی مضاعف: در این روش، استهلاک در سال‌های ابتدایی بیشتر است و به تدریج در سال‌های بعد کاهش می‌یابد. این روش به طور خاص برای تجهیزات و وسایلی که در ابتدا عملکرد بالاتری دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۲.روش خط مستقیم استهلاک: در این روش، استهلاک سالانه برابر و یکسان است و به عنوان روش ساده و مستقیم برای محاسبه استهلاک استفاده می‌شود.

۳.روش جمع ارقام (SYD): در این روش، استهلاک سالانه بر اساس یک فرمول محاسبه می‌شود که در آن سال‌های ابتدایی بیشترین میزان استهلاک را دارند و سال‌های بعدی کاهش می‌یابد.

۴.روش میزان تولید: در این روش، استهلاک بر اساس تولید واحد در هر سال محاسبه می‌شود، به طوری که هر واحد تولید شده معادل استهلاکی محسوب می‌شود.

هر یک از این روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب روش مناسب بر اساس نوع دارایی، مدت زمان استفاده، و سیاست‌های حسابداری شرکت تعیین می‌شود. همچنین باید به یاد داشت که انتخاب روش استهلاک مناسب تنها یکی از عوامل موفقیت در حسابداری نیست و باید با سایر عوامل مهم مانند مدیریت مالی، برنامه‌ریزی مالی، و استراتژی‌های سرمایه‌گذاری هماهنگ شود.

کلام آخر

دارایی های ثابت در واقع دارایی‌هایی هستند که نمیتوان آن‌ها را در طول یک سال مصرف کرد و به نوعی سرمایه شرکت محسوب می‌شوند. دارایی های ثابت در ترازنامه تحت عنوان املاک، ماشین آلات و تجهیزات ثبت می‌شوند.